De naam shiatsu is in Japan ontstaan. De Japanners hebben veel dingen uit de Chinese cultuur overgenomen (bijvoorbeeld hun schrift) en verder door ontwikkeld. Zo hebben zij ook anma(massage) en acupunctuur overgenomen. Hieruit is een massage ontstaan die gebaseerd is op de oude Chinese theorie zoals die ook in acupunctuur gebruikt wordt en die technieken gebruikt die uit anma voortkomen. Anma werd als therapie vooral aanbevolen voor mensen waarvan de cultuur het meest ontwikkeld was. Die mensen werkten meer met hun hoofd dan met hun lichaam. Ditzelfde geld voor de meeste mensen in het westen. De shiatsu technieken zijn o.a. druk geven op speciale tsubo’s (drukpunten), meridiaanstrekkingen, gewrichtsmanipulaties en tonificerende aanrakingen.
Shiatsu betekent letterlijk druk met de vingers. Op een ontspannen manier en met gebuik van het natuurlijk lichaamsgewicht wordt druk uitgeoefend op bepaalde punten op het lichaam. De druk wordt meestal met de duim gegeven, maar kan ook met de handpalm, elleboog, knie of voet gegeven worden. Soms wordt er zelfs over iemand gelopen. Door de druk die de behandelaar geeft op het lichaam van de ontvanger, beinvloedt hij de energiestroom in de energetische kanalen in het lichaam; de meridianen.